KÖYÜME VARDIM

KÖYÜME VARDIM 

Köyüme vardım ,keşke varmaz olsaydım
Çileli köydeşlerimi görmez olsaydım
Ne yazık, çark geriye dönüş yapmış
Görünce onları , yüz yıl geriye saydım .

Kanlı gözyaşı döken ,yıllarca yaşadığım
Harabeye dönmüş olan evime vardım
Gürlük ot içinde yalnız başına terk edilmiş
Yıllardan beri çalıştığım , bahçemi gördüm .

Çıktım su havuzunun doruğuna şöyle baktım
Köyümün dağını yemyeşil ovasını seyrettim
Köyümüzün yaşlı malul , kadın ve erkeğinin
Hal hatırını sordum kapı – kapı gezip dolaştım .

Üzgün üzgün bakıyor,göçenierinevleri
Terk edilmiş tek tük bakımsız kalan evler
Belki sahiplerini bekliyor ,yıllardan beri
Acı ağıtlar yakıyor, yalnızlık evleri .

Tursun köyde Nesibe abla beni görünce
Şaşırıp kaldı,  sarmaş dolaş oldu hemence
İsmail köse, umudunu yitirmiş ben gelmeyince
Acaba,bu acıklı hatıralar unutulur mu?

Perişan olmuş benim köydeşlerim orada
sanki o yerleri beklemeye mecbur edildi
Türk milleti yüzyıllarca vatanı gibi korudu
Ama yıllardır dövündükte ne oldu ,
Yine de Bulgar’a kaldı…

Gördüm sönmüş parlayan ışıklar
Karanlık ıssız,sessiz sedasız sokaklar
Kurumuş  diktiğim o körpe fidanlar
Ne seven kalmış ne de sevilenler.

Göç rüzgarı kastı kavurdu bizleri
Tursun köyde kaldı yarım yamalak evler
Kediye köpeğe yuva olmuş terk edilmiş evler
Yazık olmuş,varıyla yokuyla yapılan mülklere.

Hüseyin  GÜNTEKİN